კითხვა: რატომ დუმს ეკლესია იმ მღვდლებზე, რომლებიც თავს უფლებას აძლევენ «ბლატნოი» ნომრიანი ძვირფასი მანქანებით გადაადგილდნენ ?

პროტოპრესვიტერი ალექსანდრე შნემანი

1976 წლის 12 ოქტომბერი, სამშაბათი

«ცრუ რელიგიის» დასაწყისი სიხარულის უუნარობაა, უფრო სწორად, მასზე უარის თქმაა. სხვათა შორის, სიხარული იმიტომაა აბსოლუტურად მნიშვნელოვანი, რომ ის ღვთის მყოფობის შეგრძნების უეჭველი ნაყოფია. შეუძლებელია იცოდე, რომ ღმერთი არსებობს და არ გიხაროდეს. მხოლოდ მასთან მიმართებაშია სწორი, ჭეშმარიტი, ნაყოფიერი ღვთის შიშიც, სინანულიც და სიმდაბლეც. ამის გარეშე ყოველგვარი სიხარული იოლად გადაიქცევა «დემონურად» და დამახინჯებულად ყველაზე რელიგიური გამოცდილების სიღრმეში. შიშის რელიგია; ცრუ სიმდაბლის რელგია; დანაშაულის რელიგია: ეს ყოველივე საცდურები და «ხიბლია». მაგრამ რაოდენ ძლიერია ის არა მხოლოდ ერში, არამედ ეკლესიის შიგნითაც… და რატომღაც «რელიგიური» ადამიანების სიხარული მუდამ საეჭვოა. პირველი, მთავარი წყარო ყოველივესი: «იხაროს სულმან ჩემმან უფალში…»

სექტას ბრალს სდებენ იმ ორგანიზაციასთან თანამშრომლობაში, რომლის დემონიზირებასაც თავად ახდენდა

გაერთიანებული ერების ორგანიზაციას მოუწოდეს გამოეკვლია, თუ რატომ მიანიჭა მან  ა.შ.შ.-ში დაფუძნებულ იეჰოვას მოწმეთა ფუნდამენტალისტურ სექტას ასოცირებული ორგანიზაციის სტატუსი, მაშინ როდესაც იეჰოვას მოწმეების სექტაგამოცხადების წიგნი წინასწარმეტყველების მიხედვით გაეროს „დიდ მეძავს“ უწოდებს. რელიგიური ორგანიზაციის, რომელიც მსოფლიოში 6 მილიონ, ხოლო გაერთიანებულ სამეფოში 130,000 მიმდევარს ითვლის, უკმაყოფილო წევრებმა მოწმეების მმართველ ორგანოს პირმოთნეობაში დასდეს ბრალი, რადგან ამ უკანასკნელმა კავშირები დაამყარა ორგანიზაციასთან, რომელზეც აპოკალიპტიკური ტერმინებით საუბრობს.

როგორ უნდა გავიგოთ შესაქმის ექვსი დღე   სიტყვასიტყვით თუ სიმბოლურად? ეს საკითხი არასოდეს ყოფილა ძირითადი ეკლესიაში საღვთისმეტყველო კამათების დროს. მაგრამ არც ერთიანი მოსაზრება და თანხმობა ყოფილა ოდესმე: გამოთქვამდნენ სრულიად განსხვავებულ პოზიციებს, მათ შორის, წმიდანებიც.

თავს წმიდანებად ნუ წარმოვაჩენთ, როცა ასეთნი სულაც არ ვართ. წმიდა ადამიანი მაღალფარდოვანი კი არა, ძალზე უბრალო სიტყვებით საუბრობს. ის ერთ-ერთი მრავალთაგანია ამიტომაც გრძნობს თავს ყველასთან ერთად. გაიხსენეთ: იესო ქრისტე ხომ ცოდვილებთან ერთად ჭამდა და სვამდა. ამიტომაც მოდიოდნენ ისინი მასთან და გულს უხსნიდნენ. ჩვენ კი გახსნის გვეშინია.