ნათლობის ტრინიტარული ფორმულის ავთენტურობის კრიტიკის ისტორია (მათ. 28:19) 1901 წლიდან იღებს სათავეს. ამ წელს, აღმოსავლეთმცოდნისა და ღვთისმეტყველების პროფესორის, ფრედერიკ კონიბერის (F. C. Conybeare) [1] ნაშრომი გამოქვეყნდა, რომელშიც მან პირველად გაამახვილა ყურადღება ხსენებული მუხლის ციტირებაზე ევსები კესარიელის ნაშრომებში.

ა. ზაიცევი

`მოყვასისთვის მუქარას მასთან გასაუბრება სჯობს…~

არქიმანდრიტ რაფაელის (კარელინი) ბროშურაზე — `რა თანხმობაა ქრისტესა და… პროფესორ ა. ი. ოსიპოვს შორის~

არქიმანდრიტ რაფაელის (კარელინი) ბროშურაზე — „რა თანხმობაა ქრისტესა და… პროფესორ ა. ი. ოსიპოვს შორის”

წინამდებარე სტატიის ავტორია არქიმანდრიტი იობი გეჩა, რომელიც გახლავთ პარიზის წმინდა სერგის სახელობის  საღვთისმეტყველო სასწავავლებლის ( და სხვა საღვთისმეტყველო სასწავლებლების)  პროფესორი.  აგრეთვეიგი ერთ- ერთი წამყვანი ფიგურაა  სხვადასხვა აღმსარებლობებთან საღვთისმეტყველო დიალოგებში, მათ შორის რომის კათოლიკურ ეკლესიასთან დიალოგში.  მისი სამოღვაწეო სფეროებია, თეოლოგია, ისტორია, პატროლოგია და ლიტურგიკული ღვთისმეტყველება.

გავრცელებულია მოსაზრება, თითქოსდა მორწმუნე ადამიანს არ სჭირდება ცოდნა, რომლის არქონაც, ვითომცდა უხვად კომპენსირდება პირადი ღვთისმოსაობითა და მისტიური გამოცდილებით. მარტივად რომ ვთქვათ: საჭირო არ არის სწავლა, არც წმიდა წერილის გამოკვლევა, უბრალოდ, მცნებებით ცხოვრება საკმარისია და საჭიროების შემთხვევაში ღმერთი თავად გაგიცხადებს ყოველივე საჭიროს. ასეთ მოსაზრებებს ხშირად მოისმენთ მორწმუნე ადამიანებისგან. მაგრამ, შესაძლოა, მათ არ იციან, რომ ასეთი საუბრით ქადაგებენ ერესს, რომელიც ეკლესიამ მრავალი საუკუნის წინ განიხილა და უარყო.