როდესაც მთელი ებრაელი ერი უწმინდურების სიღრმემდე დაეცა, სწორედ მაშინ გაჩნდა წერილი, სჯულის ფიცრები და მოძღვრება მათი საშუალებით და ეს მხოლოდ ძველი აღთქმის წმიდანებთან მიმართებაში კი არ ხდებოდა ასე, არამედ — ახალ აღთქმაშიც. ასევე მოციქულებსაც ღმერთმა წერილობით კი არ მისცა რაიმე, არამედ, წერილის სანაცვლოდ სულის მადლით აღუთქვა: მან გასწაოს თქუენ ყოველი (იოან. 14, 26 ) — უთხვა მათ. და იმის საცოდნელად, რომ ამგვარი გზა ( უფლის აღთქმა წმიდათა მიმართ) უკეთესია, უსმინე, რას გვეუბნება იგი წინასწარმეტყველის მიერ: ახალ აღთქმას დავუდებ ისრაელის სახლს… წიაღში ჩავუდებ მათ ჩემს რჯულს და გულზე დავაწერ. მათი ღმერთი ვიქნები (იერემ. 31, 31-34; იოან. 6, 45) ასევე პავლეც, როდესაც ამ უპირატესობაზე მიუთითებდა, ამბობს და, რომ არა ფიცართა შინა ქვისათა, არამედ ფიცართა შინა გულისა ხორციელისათა (2, კორ.3,3) მაგრამ, რამდენადაც დროთა განმავლობაში ერთნი განიდრიკნენ ჭეშმარიტი სწავლებისაგან, მეორენი კი — წმიდა ცხოვრებისა და ზნეობისაგან, წერილობითი დამოძღვრის აუცილებლობა კვლავ შეიქმნა, აბა გააცნობიერეთ, რაოდენი უგუნურება იქნებოდა, რომ ჩვენ, ვინც ისეთი სიწმიდით უნდა ვცხოვრობდეთ, რომ წერილი არც კი გვჭირდებოდეს და წიგნების სანაცვლოდ სულიწმიდის წინაშე დავსდებდეთ ჩვენს გულებს, სწორედ ჩვენ, ვინც ამგვარი ღირსება დავკარგეთ და წერილის შეწევნა გვჭირდება, კურნების ამ მეორე საშუალებასაც ჯეროვნად არ მოვიხმართ. თუკი გასაკიცხები ვართ თვით იმის გამოც კი, რომ წერილი გვჭირდება და სულის მადლს არ ვიზიდავთ, მაშ, იფიქრეთ, რაოდენ დამნაშავენი ვიქნებოდით, თუკი ამ საშუალებასაც არ გამოვიყენებთ, არამედ, როგორც სრულიად ზედმეტს და უსარგებლოს წერილსაც უარვყოფთ და ამით საკუთარ თავს კიდევ უფრო მეტ სასჯელს მოვაწევთ?! იმისათვის, რომ ეს ასე არ მოხდეს, გულმოდგინებით ყურადვიღოთ, რაც დაწერილია და ვნახოთ, თუ როგორ არის მოცემული ძველი სჯული და როგორ ახალი.

მაშ, რა სახით როდის და სად მოეცა ძველი სჯული? უდაბნოში — ეგვიპტელთა წარწყმედის შემდეგ, სინას მთაზე, მთიდან აღმომავალ ცეცხლსა და კვამლში, საყვირების ხმიანობაში, ჭექა-ქუხილისას, როდესაც მოსემ წყვდიადის სიღრმეში შეაბიჯა. ახალ აღთქმაში კი ასე არ ყოფილა: არა უდაბნოში, არა მთაზე, არა კვამლსა და წყვიადის, სიბნელისა და ქარიშხლის სიღრმეში, არამედ ახალი დღის დადგომისას, სახლში, როდესაც ყველანი ერთად ისხდნენ,-ყოველივე უღრმეს სიჩუმეში აღესრულებოდა. უხეში და აულაგმავი ადამიანებისათვის საჭირო იყო გრძნობადი, განსაცვიფრებელი მოვლენები, როგორიცაა უდაბნო, მთა, კვამლი, საყვირთა ხმა და სხვა ამგვარი. უფრო ამაღლებული, მორჩილი და გრძნობიერ შემეცნებაზე ზემდგომი ადამიანებისთვის არაფერი ამდაგვარი აღარ იყო საჭირო. თუკი მოციქულებზე გარდამოვიდა ხმიანობა, ეს არა მათთვის, არამედ იქ მყოფი იუდეველებისთვის, რომელთათვის ცეცხლის ენებიც გამოჩნდა. და თუკი ეს უკანასკნელნი მიუხედავათ ამისა, მაინც ამბობდნენ (მოციქულებზე) რომ ისინი ტკბილითა განსავსე არიან (საქმ. 2, 13) მით უმეტეს იტყოდნენ, მსგავსიც რომ არაფერი ენახათ და კიდევ: ძველ აღთქმაში ღმერთი გარდამოვიდა მაშინ, როდესაც მოსე (მთაზე) ავიდა (გამოსვს. 19, 3). აქ კი სული გარდამოვიდა მაშინ, როდესაც ჩვენი ბუნება ამაღლდა ზეცად, უკეთ — სამეუფეო საყდარზე. სული რომ უფრო მცირე ყოფილიყო. მაშინ მოვლენები (მისი გარდამოსვლის თანმდევნი) არ იქნებოდნენ უმეტესად დიდებულნი და სასწაულებრივნი.

ამასთან, ახალაღთქმისეული სჯულის წერილი უაღრესად აღმატებულია ძველაღთქმისეულთან შედარებით, ისევე როგორც უდიდებულესია მოვლენები. მართალია, მოციქულები მთიდან ქვის ფილებით ხელში არ დაბრუნებულან — მსგავსად მოსესი, არამედ მათ სულიწმიდა საკუთარ სულებში მიიღეს, გარდამოადნებდნენ საუნჯეს და სწავლების წყაროს, სულიერ ნიჭებსა და ყოველგვარ სიკეთეს და მადლის მიერ განსულიერებულ წიგნებად და კანონებად იქცნენ. ასე მიიზიდეს მათ სარწმუნოების მიმართ სამი ათასიც, ხუთი ათასიც, მთელი მსოფლიოს ხალხებიც, რადგას ყველას მათთან მიმსვლელს მათი ბაგეებით ღმერთი ესიტყვებოდა (საქმ. 2, 41 და 4, 4) სწორედ ამგვარად ღმრთის სულით აღსავსე მათემ დაწერა წიგნი. მათე მეზვერე! — მე არ მრცხვენია მათი საქმიანობის მიხედვით ვუწოდო სახელები ან მას, ან სხვა მოციქულებს. რადგანაც ეს უმეტესად ყოველივესი წარმოაჩენს მადლს სულისას და მათ პიროვნულ სათნოებებსაც.

თავის შემოქმედებას მათემ სამართლიანად უწოდა სახარება, რამდენადაც ის ყველას: მტერს, უმეცარს, ბნელში მსხდომთ სასჯელის დასასრულს, ცოდვათა მიტევებას, გამართლებას, განათლებას, გამოსყიდვას, ძედყოფას, ზეციურ სამკვიდროს და ძე ღმრთისასთან ნათესაობას აუწყებს. რა შეიძლება გავუთანაბროთ ამ კეთილ უწყებას?! ღმერთი მიწაზე და ადამიანი ზეცაში.!!!