ხატების თაყვანისცემა
„იკონა“ ბერძნულად ნიშნავს ,,ხატს“. როდესაც ესა თუ ის რეალობა აისახება სხვა მასალაში — ეს არის ხატი. ბეჭდის მიერ ცვილზე დატოვებული ანაბეჭდიც ხატია. ჩემს მეხსიერებაში აღბეჭდილი რომელიმე მოვლენაც ხატია. სხვა ადამიანის ანარეკლი ჩემს გონებასა და თვალებში — ხატია. სიტყვა, რომელიც საგანს აღნიშნავს — ხატია: ნებისმიერი სიტყვა არის არა საგანი, არამედ საგნის სიმბოლო, მისი ანარეკლი ჩემს მეტყველებაში. ადამიანი უცილობლად ხატების სამყაროში ცხოვრობს. თუნდაც მაგიდას, რომელსაც ჩემ წინ ვხედავ, აღვიქვამ , როგორც ხატს (ჩემი გონება ამუშავებს უშუალოდ ჩემი თვალის ბადეზე არსებულ მაგიდის ხატს). და მთელი კულტურა — მუსიკიდან ქანდაკებამდე, ლიტერატურიდან ფერწერამდე, არის ხატება. ამრიგად, ადამიანის მთელი კულტურული მოღვაწეობა წარმოადგენს გარდაუვალი ხატების სამყაროში ცხოვრების სწავლას. ამ სკოლაში ადამიანს უნდა განუვითარდეს იმის მოლოდინი, რომ რეალობა მის ხატებზე უფრო მრავალგანზომილებიანი და რთულია, და ამავე დროს უნდა შეეგუოს იმას, რომ სამყაროს შეცნობა ხატების გარეშე საერთოდ შეუძლებელია.