და  ისევ ჩერნობილზე. უკვე ვისაუბრეთ  ადამიანთა იმ ჯგუფზე, რომელმაც სამკურნალო წამლის მიღების ყველა ინსტრუქცია დაისწავლა, მაგრამ უშუალოდ წამლის მიღება არ სურს. მათი აზრით, თუ მკურნალი არ უჯავრდება პაციენტს, ეს ავადმყოფის გამოჯანმრთელებას მოასწავებს. პროტესტანტებიც ასე თვლიან: მათი აზრით, ჩვენი ჯანმრთელობის მდგომარეობა განისაზღვრება ღმერთის დამოკიდებულებით ჩვენსა და ჩვენი ცოდვების მიმართ. დაკმაყოფილდა რა ქრისტეს მსხვერპლშეწირვით, დაბეჯითებით ცნობილია, რომ ღმერთი უკვე აღარ გვირისხდება და ჩვენს მიმართ ღმერთის დამოკიდებულების ცვლილების შეტყობისთანავე, მსწრაფლ გამოვჯანმრთელდებით და შესაბამისად, გადავრჩებით.

პავლე ფლორენსკი რუსი მართლმადიდებელი მღვდელი, ღვთისმეტყველი, რელიგიის ფილოსოფოსი, სწავლული და პოეტი იყო, რომელსაც თავისი უნივერსალური განათლების გამო მეოცე საუკუნის ლეონარდო და ვინჩის უწოდებდნენ, მოიხსენიებდნენ, როგორც ადამიანს, რომელშიც „ჰარმონიულად იყო შერწყმული კულტურა და ეკლესია, ათენი და იერუსალიმი“. ის, როგორც ხელოვნებადმცოდნეც, ფუნდამენტური შრომების ავტორია ხელოვნების ისტორიაში. (1899 წ. ფლორენსკიმ თბილისის მე-2-ე გიმნაზია დაამთავრა) გთავაზობთ ნაწყვეტს მისი 1922 წელს გამოქვეყნებული ნაშრომიდან „იკონოსტასი“, რომელიც მუდმივად აქტუალურ თემას, ხატის კანონიკური არსის მნიშვნელობასა და ხატწერაში ახალი მხატვრული ძიებების კანონიკასთა ნმიმართების საკითხს ეხება, შესაბამისად, მკითხველისათვის წინამდებარე ნარკვევი ღრმა ინტერესის საგნად უნდა იქცეს.

ნუ გეშინიათ ჩიპების! უფრო მეტად გეშინოდეთ დაბნელებული გონების!
(კიდევ ერთხელ იმის გამო, რომ ზოგიერთი სასულიერო პირი ჩიპებით აშინებს მრევლს)

„ჩვენთვის უცნობია, როგორ ქმნიდა უფალი სამყაროს. იქნებ სიცოცხლის მრავალფეროვანი ფორმები თვალის დახამხამებაში შეიქმნა? შეიძლება. ან იქნებ ამას ღმერთი ეტაპობრივად ქმნიდა, 6 პერიოდში? ან სულაც სიცოცხლის ერთი ფორმა შექმნა და მის განვითარებას ჩაუყარა საფუძველი?

მე ვშიშობ, რომ ჩვენი ეკლესია არ მოიცვას და არ გაანადგუროს ცრუ მოძღვრობამ და ცრუ მორჩილებამ. დღეს ქრისტიანები ყველა შემხვედრ სასულიერო პირს მოძღვრად მიინევენ, განსაკუთრებით ახალგაზრდებს და გამოუცდელებს. ერთის მხრივ ადამიანები მოვიდნენ ეკლესიაში, თქვეს აღსარება და უკვე მზად არიან იქცნენ მონებად, ხოლო მეორეს მხივ მღვდლებს უნდათ გახდნენ დიქტატორები და ამ ყოველივეთი ეკლესიაში იქმნება გასაოცარი ატმოსფერო მონობისა და დიქტატურისა!