ალექსანდრე მენი — ბიბლიის სამყარო.

ალექსანდრე მენი — ბიბლიის სამყარო.

ბიბლიაში მთლად ყველაფერი არ ძევს ზედაპირზე. მსგავსად ხატისა, იგი ფლობს საგანგებო სახეობრივი სისტემით აღსავსე თავის პირობით ენას. და როგორც ცნობილია, რომ სამყაროსაკენ მიმართული ხატი მოითხოვს მხილველისაგან მომზადებას, ასევე ბიბლიის კითხვაც ითხოვს შინაგან შრომას, განსაკუთრებულ ბიბლიურ „კოსმოსში“ ჩაწვდომას…

ქრისტიანობა თუ ათეიზმი.

ქრისტიანობა თუ ათეიზმი.

იმ მოხსენების თემა, რომელიც მსურს დღეს გავაცნო ჩემს მსმენელებს, ასე ჟღერს: ‘ქრისტიანობა თუ ათეიზმი, მომხრენი და მოწინააღმდეგენი”. მოცემული მოხსენება მომზადებული იყო ათეისტებთან დისპუტისათვის, რომელიც არ შედგა, მოლაპარაკებებს ათეისტურ საზოგადოებასთან ნახევარ წელს ვაწარმოებდა და მაინც უშედეგოდ დასრულდა.

ეპისკოპოს ქრისტეფორე წამალაიძის შესახებ

ეპისკოპოს ქრისტეფორე წამალაიძის შესახებ

„როცა რაიმე ბრალისათვის დასჯილი განუდგება სამღვდელო დასს, თავს არ მოუხრის კანონს, თავის თავს თვითონ ასამართლებს და ძალით მიიკუთვნებს პატივსა და მღვდლობას — ეს არის თვითნებური შეკრება, კიდეშესაკრებლობა.“ წმ. ბასილი დიდი, I კანონი.

რა არის პირველქმნილი ცოდვა?

რა არის პირველქმნილი ცოდვა?

მოდით ცოდვის მესამე მნიშვნელობაზე ვილაპარაკოთ. ერთია სიტყვა, მეორე კი მისი მნიშვნელობა, რომელიც აი, რას უკავშირდება: ცოდვას ადამიანის ბუნების იმ დაზიანებასაც უწოდებენ, რომელიც პირველ წინაპართა ცოდვის შედეგად წარმოიშვა. პირველწინაპრებმა პირველებმა შესცოდეს, დაარღვიეს რჯული და მცნება. მე კვლავ მოვიყვან პატარა ანალოგიას, რომლის მოყვანაც მჩვევია ხოლმე: გემიდან მყვინთავი წყალში ეშვება მილით, საიდანაც მას ჟანგბადი მიეწოდება. . . და აი, მყვინთავს ფსკერი ძალიან მოსწონს- სილამაზე, მარჯნის რიფები, ათასნაირი თევზი. ზემოდან კი მილს ექაჩებიან და ახსენებენ, რომ დაბრუნების დროა. მყვინთავი აღშფოთებულია-„რატომ უნდა ვიყო ვინმეზე დამოკიდებული, მე ხომ თავისუფალი პიროვნება ვარ“,- და იმისათვის, რომ აღარ შეაწუხონ, დანით მილს ჭრის. წარმოგიდგენიათ ამას რა მოჰყვა? -ნამდვილი საშინელება (კოშმარი), ადამიანმა სიცოცხლესთან კავშირი გაწყვიტა, რადგან ამ მილის მეშვეობით მისთვის აუცილებელი ჟანგბადი მიეწოდებოდა. ცოდვამ გაწყვიტა კავშირი ღმერთსა და ადამს შორის.

როგორ უნდა მოვექცეთ სექტანტებს.

როგორ უნდა მოვექცეთ სექტანტებს.

ბოლო დროს თანამედროვე რელიგიათმცოდნეების მიერ შეინიშნება მცდელობა, რომ მართლმადიდებლური ტერმინოლოგია ეკლესიის წიაღში შეიცვალოს საერო ტემინებით, მოხდეს საეკლესიო ქადაგებათა სტრატეგიის სეკულარიზაცია უძღებთა შორის. თანმიმდევრულად განიდევნება ეკლესიური ტრადიცია ერეტიკოსთა სამი ხარისხით განყოფისა და წინა რიგში გამოდის არამართლმადიდებლური აღმსარებლობისთვის დამახასიათებელი სოციალური, სამართლებრივი, კრიმინალური, სამედიცინო ასპექტები და კლასიფიკაციები. ისეთი ჩამოყალიბებული ცნებები, როგორიცაა “ტოტალიტარული” სექტები, “დესტრუქციული” კულტები და ა.შ. არავითარ შემთხვევაში არ პასუხობს ცრუ აღმსარებლობების რელიგიურ და აღმსარებლობით შეფასებებს, სექტანტური ექსპანსიის პრობლემა რელიგიური სიბრტყიდან პოლიტიკურ სიბრტყეში გადაჰყავს. აქ პირველ პლანზე გამოდის სოციალური შეფასება რომელიმე ცრუ აღმსარებლობისა და ამგვარად იშლება წარმოდგენა ნებისმიერი სექტის- როგორც ამა თუ იმ ერესით შეპყრობილი ადამიანთა ჯგუფის შესახებ. უკვე დღეს მისიონერული მუშაობა რომელიმე სექტასთან ეყრდნობა არა ამ ცდომილების (ერესის) დამღუპველი შედეგების მხილებას, არამედ სოციალურ რესპექტაბელობას, ან არარესპექტაბელობას. ამგვარად, უცხოური (ძირითადად) რელიგიური ჯგუფების და სექტების დიდი ნაწილი ეკლესიის მისიონერული მოღვაწეობის საზღვრებს მიღმა რჩება. მთელი ყურადღება გადადის მცირერიცხოვან ჯგუფებზე, რომელნიც არ არიან ფართოდ გავრცელებული რუსეთის ტერიტორიაზე, მაგალითად კათოლიკები, ლუთერანები, ბაპტისტები, ადვენტისტები და ორმოცდაათიანელები.