არაბიბლიური სწავლება იეჰოვას მოწმეების ლიტერატურაში მკვდრეთით აღდგომის შესახებ

არაბიბლიური სწავლება იეჰოვას მოწმეების ლიტერატურაში მკვდრეთით აღდგომის შესახებ

იეჰოვას მოწმეები ყოველთვის ხაზს უსვამენ იმას, რომ მათი კონფესიის მოძღვრება, სწავლება ბიბლიას ეფუძნება. თუ ვინმე ყურადღებით წაიკითხავს ამ ორგანიზაციის პუბლიკაციებს, წიგნებს და შეადარებს წმინდა წერილის ტექსტებს, რომელიც თითქოსდა საფუძვლად უდევს „ერთგული და გონიერი მონის“ მიერ დადგენილ სწავლებას, დაინახავს აშკარა სხვაობას, უფრო მეტიც საპირისპირო მტკიცებულებას ბიბლიასა და იეჰოვას მოწმეების ლიტერატურას შორის. მოცემულ მცირე სტატიაში წარმოგიდგენთ, რამოდენიმე ასეთ ფაქტს.

იესოს ლოცვა

იესოს ლოცვა

ძვირფასო დედა ვალენტინა, ამ ბოლო დროს მე გადარჩენის გზა გამეხსნა, ეს მეზვერის მდგომარეობაა, არა მარტო ლოცვის დროს, არამედ ნებისმიერ სიტუაცაში.  ერთის მხრივ, ამაში ახალი არაფერია, ვინ არ იცის ფარისევლის და მეზვერის იგავი?

ვინ არის დიდების უფალი?

ვინ არის დიდების უფალი?

(ანტირეტიკიები ეგრეთ წოდებული „იეჰოვას მოწმეების“ წინააღმდეგ. აპოლოგია მეორე)

ჩვენი სტატიის თემაზე საუბრისას, უნდა ავღნიშნოთ, „მოწმეებისათვის“ ქრისტე იმ გაგებით არის უფალი, რომ ის ქრისტიანთა განდიდებული მეფე, მეუფე და მფლობელია [1]. მაგრამ ქრისტეს უფალს უწოდებდნენ ადამიანები, რომლებიც გარკვეულ რელიგიურ ტრადიციაში ცხოვრობდნენ. ამოსავალ წერტილად უნდა გვქონდეს ის, თუ რა აზრს დებდნენ ამ ტერმინში I საუკუნეში როგორც პალესტინელი, ისე ბერძნულენოვანი იუდეო-ქტისტიანები და უმეტეს წილად ბერძნები და ბერძნულენოვანი ქრისტიანები, რომლეთა მიმართაც იყო მიმართული მოციქულების ეპისტოლენი.

რა მეწამულით შეჰმოსეს ქრისტე პილატეს პრეტორიუმში?

რა მეწამულით შეჰმოსეს ქრისტე პილატეს პრეტორიუმში?

აქვე ვაღნიშნავთ, რომ ეს სტატია არ არის დასკვნითი, არამედ მხოლოდ ჩვენთვის საინტერესო აქცენტებს სვამს. დასკვნების გამოტანა კი მკითხველისათვის მიგვინდია.

ქრისტეს ეკლესიაში სული წმიდის მარადიული მყოფობის შესახებ

ქრისტეს ეკლესიაში სული წმიდის მარადიული მყოფობის შესახებ

(ანტირეტიკები ეგრეთ წოდებული „იეჰოვას მოწმეების“ წინააღმდეგ. აპოლოგია პირველი)

დღეს მართლმადიდებელ ქრისტიანებს თავისი ეკლესიის მისამართით ხშირად ესმით „იეჰოვას მოწმეების“ ორგანიზაციის მხრიდან საყვედური, რომ ეკლესიაში უძველესი დროიდან სული წმიდა აღარ მყოფობს, ან რომ სული წმიდამ ეკლესია სამოციქულო ხანის დასასრულსავე (ჩვ.წ.აღ. I საუკუნეში) დატოვა. აქედან მომდინარეობს ბრალდება, რომ მოციქულების შემდგომ ხანაში ეკლესიაში სული წმიდის ნაყოფი აღარ არის [1]. ასეთი ბრალდება არ შეესაბამება არც ახალაღთქმისეულ ბიბლიურ, არც სამოციქულო და მათი შემდგომი ხანის მამების მოწმობებს. ახალ აღთქმაში მრავალი მუხლი მიგვითითებს, რომ ეკლესიაში ქრისტეს ჭეშმარიტი მიმდევრები ყოველთვის იქნებიან, რომლებთანაც სული წმიდა მარად იქნება, ეკლესიის დაარსებიდანვე. ქვემოთ მოგვყავს მოწმობები ქრისტეს ეკლესიაში სული წმიდის მარადიული მყოფობის შესახებ და შევნიშნავთ, რომ ქრისტეს ეკლესიის მისამართით ამგვარი ბრალდების წაყენებისას „იეჰოვას მოწმეები“: 1) ახალი აღთქმის მთელ რიგ მუხლებსა და ტექსტებს ყალბად წარმოაჩენენ, მეორეს მხრივ კი 2) თავისავე ბრალდებებს ეწინააღმდეგებიან, რადგან ამავე ტექსტებს ღვთისულიერად აღიარებენ.