ამწუხრებს თუ არა ჩვენი ცოდვები ღმერთს? ისიც იტანჯება როდესაც ჩვენ ვიტანჯებით? შეგვიძლია თუ არა ვუთხრათ ადამიანს რომელიც იტანჯება: ,,თვით ღმერთი, სწორედ ამ წუთში იტანჯება იმით, რითაც შენ და ამარცხებს შენს ტანჯვას”.
სერგეი ხუდიევი ავტორიტეტების არსსა და მარადიულ გადარჩენაზე
ქართული მართლმადიდებლური ეკლესიის წიაღში სომეხ — მონოფიზიტთა მიღების შესახებ (სომხურ-ქალკიდონური და სომხურ-მონოფიზიტური ისტორიოგრაფიის მიხედვით)
სახარებაში მითითებული არ არის იესო ქრისტეს დაბადების ზუსტი თარიღი. წელიწადის დროც კი არ არის აღნიშნული, და იქიდან გამომდინარე, რომ სახარებისეულ თხრობაში საუბარია მწყემსებზე, რომლებიც ღამეულ ფარას მწყემსავდნენ, შესაძლოა იფიქრო კიდეც, რომ ეს მოვლენა ზაფხულში უნდა მომხდარიყო. ბუნებრივია, წამოიჭრება კითხვა: საიდან მოდის და სად გაჩნდა ტრადიცია, ქრისტეს შობის თარიღად 25 დეკემბრის აღიარებისა? ეს კითხვა ამაო ცნობისმოყვარეობა როდია! მასზე პასუხის გაცემით, ნაწილობრივ, ეგებ ქრისტიანული რწმენის არსსაც ჩავსწვდეთ, უფრო ზუსტად, ჩავსწვდეთ ქრისტიანთა დამოკიდებულებას გარეშე, ქრისტეს ჯერ კიდევ არმცნობი, მის მიმართ ურწმუნოებით გამსჭვალული ქვეყნიერების მიმართ.
დღევანდელ დღეს სომხური სამოციქულო ეკლესიის (შემდგომში: სსე) ცნობილი იერარქები ღიად აკრიტიკებენ მართლმადიდებელი ეკლესიის ტრადიციულ პოზიციას, რომლის თანახმად ევქარისტულ საიდუმლოებასთან სხვაგვარი აღმსარებლობის წარმომადგენლები არ დაიშვებიან.[1] ეს იმ დროს, როცა დღეისათვის სსე — ში ზიარება შეუძლიათ განსხვავებული კონფესიის ქრისტიანებს. [2] მოცემული პრობლემის უფრო ფართოდ გასაშუქებლად მოდით, ყურადღება შევაჩეროთ VI _ VII საუკუნეების სომხეთის ეკლესიის ისტორიის ზოგიერთ ეპიზოდზე, რადგან ზუსტად ამ ისტორიულ პერიოდში დაიდო სსე _ სა და მართლმადიდებელი ეკლესიის თანამედროვე ურთიერთობათა საფუძველი.
