წმ. ნინოს სახელობის მართლმადიდებლური ქრისტიანული აპოლოგეტიკურ-მისიონერული ცენტრი
თანამედროვე ლიბერალური სინამდვილე და მსოფლიოში პოსტმოდერნული შეხედულებების გაძლიერება ეკლესიასა და რელიგიურ წრეებში შეშფოთებას იწვევს. მსოფლიოში იკლებს რელიგიურობა და ზოგადად ღმერთისადმი ინტერესი [1]. დღესდღეობით მსოფლიოში ჭარბობს ეკლექტური
ამის შესახებ წმინდა სინოდი 9 ივლისს მიღებული გადაწყვეტილებით იუწყება და აბორტების წინააღმდეგ თავისი პოზიცია ოფიციალურად დაადასტურა. საოლქო ეპისტოლეში (№ 5721/2018) ხაზგასმულია, რომ ამ გადაწყვეტილების მიზანია ბავშვის დაცვა და ქვეყანაში არსებული დემოგრაფიული პრობლემის მოგვარება.
რაც უფრო ახალგაზრდაა ბრიტანელი, მით ნაკლებია ალბათობა, რომ ის ანგლიკანურ ეკლესიას ეკუთვნის
ლონდონი. ახალმა სოციოლოგიურმა კვლევამ ბრიტანეთის ახალგაზრდებს შორის ურწმუნოების ზრდა გამოავლინა. ამასთან, რაც უფრო ახალგაზრდაა ბრიტანელი, მით ნაკლებია ალბათობა, რომ ის ანგლიკანურ ეკლესიას ეკუთვნის, იუწყება The Guardian. [1]
ღმერთის შესახებ სწავლება ყველა რელიგიის ქვაკუთხედია. ამ სწავლების სიღრმე მრავალს გვეუბნება რელიგიური ჯგუფის ღვთისმეტყველებაზე, რადგან ის, ვინც ღმერთზე არასწორად ფიქრობს, მის ღვთიურ გამოცხადებას ვერ ჩაწვდება.
გარდა იმისა, იეჰოვას მოწმეთა წარმოდგენებში ღმერთს ფორმა და სხეული გააჩნია და რომელიღაც ადგილას მკვიდრობს, მან, თურმე, შეიძლება მომავალიც არ იცოდეს. ქრისტიანისთვის ასეთი მტკიცება აბსურდულად ჟღერს, მაგრამ „მოწმეებს“ ზუსტად ასე სჯერათ:
იოანეს სახარების პროლოგი ლაკონურობის შედევრია. ის გვიპყრობს მარადისობისკენ მიმავალი უზენაესი რეალობის ფილოსოფიური აღწერით. მეოთხე სახარების პირველი სიტყვები გამორჩეულია. ისინი საოცარ საიდუმლოებას გვიმხელენ, რომლემაც კაცობრიობის ისტორიის სვლა შეცვალა.
ამდენად მნიშვნელოვანი საღვთისმეტყველო ტექსტის გაგებაში აზრთა სხვადასხვაობა, თითქოს, არც უნდა წარმოქმნილიყო, მაგრამ იეჰოვას მოწმეები აქ ვერ ხედავენ იმას, რასაც ყოველთვის ხედავდნენ ქრისტიანები. „მოწმეებისთვის“ იოანე მოციქულის სიტყვები ნიშნავს, რომ სიტყვა, ანუ ღვთის პირველშობილი ძე არის ღვთიური არსება, უზენაესი ანგელოზი. ისინი ხაზს უსმევენ სიტყვა „თეოსის“ წინ არტიკლის არ არსებობას და ამტკიცებენ, რომ სიტყვა იყო ღმერთი ხარისხობრივი გაგებით, ანუ სიტყვა, რომელიც ღმერთთანაა, არის ღვთის მსგავსი სულიერი არსება, მაგრამ არ არის ღმერთი. „მოწმეებს“ ავიწყდებათ, რომ სახარების ამავე თავში არც θεός-სის წინ დგას არტიკლი, არა და, ეს სიტყვა მამა ღმერთს აღწერს.
